Ezekiel 20

1و در روز دهمماهپنجماز سالهفتمبعضیاز مشایخاسرائیلبهجهتطلبیدنخداوند آمدند و پیشمننشستند.

2آنگاهكلامخداوند بر مننازلشده، گفت: 3«ایپسر انسانمشایخاسرائیلرا خطابكرده، بهایشانبگو: خداوند یهوهچنینمیفرماید: آیا شما برایطلبیدنمنآمدید؟ خداوند یهوهمیگوید: بهحیاتخودمقَسَمكهاز شما طلبیدهنخواهمشد.

4ایپسر انسانآیا بر ایشانحكمخواهیكرد؟ آیا بر ایشانحكمخواهیكرد؟ پسرجاساتپدرانایشانرا بدیشانبفهمان.

5و بهایشانبگو، خداوند یهوهچنینمیفرماید: در روزیكهاسرائیلرا برگزیدمو دستخود را برایذریتخاندانیعقوببرافراشتمو خود را بهایشاندر زمینمصر معروفساختمو دستخود را برایایشانبرافراشته، گفتم: منیهوهخدایشما هستم، 6در همانروز دستخود را برایایشانبرافراشتمكهایشانرا از زمینمصر بهزمینیكهبرایایشانبازدید كردهبودمبیرونآورم. زمینیكهبهشیر و شهد جاریاستو فخر همهزمینها میباشد. 7و بهایشانگفتم: هر كساز شما رجاساتچشمانخود را دور كند و خویشتنرا بهبتهایمصر نجسنسازد، زیرا كهمنیهوهخدایشما هستم.

8امّا ایشاناز منعاصیشده، نخواستند كهبهمنگوشگیرند. و هر كساز ایشانرجاساتچشمانخود را دور نكرد و بتهایمصر را تركننمود. آنگاهگفتمكهخشمخود را بر ایشانخواهمریختو غضبخویشرا در میانزمینمصر بر ایشانبهاتمامخواهمرسانید. 9لیكنمحضخاطر اسمخود عملنمودمتا آندر نظر امّتهاییكهایشاندر میانآنها بودند و در نظر آنها خود را بهبیرونآوردنایشاناز زمینمصر، بهایشانشناسانیدم، بیحرمتنشود. 10پسایشانرا از زمینمصر بیرونآورده، بهبیابانرسانیدم. 11و فرایضخویشرا بهایشاندادمو احكامخود را كههر كهبهآنها عملنماید بهآنها زندهخواهد ماند، بهایشانتعلیمدادم. 12و نیز سَبَّتهایخود را بهایشانعطا فرمودمتا علامتیدر میانمنو ایشانبشود و بدانند كهمنیهوههستمكهایشانرا تقدیسمینمایم.

13«لیكنخانداناسرائیلدر بیاباناز منعاصیشده، در فرایضمنسلوكننمودند. و احكاممرا كههر كهبهآنها عملنماید از آنها زندهماند، خوار شمردند و سَبَّتهایمرا بسیار بیحرمتنمودند. آنگاهگفتمكهخشمخود را برایشانریخته، ایشانرا در بیابانهلاكخواهمساخت. 14لیكنمحضخاطر اسمخود عملنمودمتا آنبهنظر امّتهاییكهایشانرا بهحضور آنها بیرونآوردمبیحرمتنشود. 15و مننیز دستخود را برایایشاندر بیابانبرافراشتمكهایشانرا بهزمینیكهبهایشاندادهبودم، داخلنسازم، زمینیكهبهشیر و شهد جاریاستو فخر تمامیزمینها میباشد. 16زیرا كهاحكاممرا خوار شمردند وبهفرایضمسلوكننمودند و سَبَّتهایمرا بیحرمتساختند، چونكهدلایشانبهبتهایخود مایلمیبود. 17لیكنخشممنبر ایشانرقّتنموده، ایشانرا هلاكنساختمو ایشانرا در بیابان، نابود ننمودم. 18و بهپسرانایشاندر بیابانگفتم: بهفرایضپدرانخود سلوكمنمایید و احكامایشانرا نگاهمدارید و خویشتنرا بهبتهایایشاننجسمسازید. 19منیهوهخدایشما هستم. پسبهفرایضمنسلوكنمایید و احكاممرا نگاهداشته، آنها را بجا آورید. 20و سَبَّتهایمرا تقدیسنمایید تا در میانمنو شما علامتیباشد و بدانید كهمنیهوهخدایشما هستم.

21«لیكنپسراناز منعاصیشده، بهفرایضمنسلوكننمودند و احكاممرا كههر كهآنها را بجا آورد از آنها زندهخواهد ماند، نگاهنداشتند و بهآنها عملننمودند و سَبَّتهایمرا بیحرمتساختند. آنگاهگفتمكهخشمخود را بر ایشانریخته، غضبخویشرا بر ایشاندر بیابانبهاتمامخواهمرسانید. 22لیكندستخود را برگردانیده، محضخاطر اسمخود عملنمودمتا آنبهنظر امّتهاییكهایشانرا بهحضور آنهابیرونآوردمبیحرمتنشود. 23و مننیز دستخود را برایایشاندر بیابانبرافراشتمكهایشانرا در میانامّتها پراكندهنمایمو ایشانرا در كشورها متفرّقسازم. 24زیرا كهاحكاممرا بجا نیاوردند و فرایضمرا خوار شمردند و سَبَّتهایمرا بیحرمتساختند و چشمانایشانبسویبتهایپدرانایشاننگرانمیبود. 25بنابراینمننیز فرایضیرا كهنیكو نبود و احكامیرا كهاز آنها زندهنمانند بهایشاندادم. 26و ایشانرا بههدایایایشانكههر كسرا كهرَحِمرا میگشود از آتشمیگذرانیدند، نجسساختمتا ایشانرا تباهسازمو بدانند كهمنیهوههستم.

27«بنابراینایپسر انسانخانداناسرائیلرا خطابكرده، بهایشانبگو: خداوند یهوهچنینمیفرماید: در ایندفعهنیز پدرانشما خیانتكرده، بهمنكفر ورزیدند. 28زیرا كهچونایشانرا بهزمینیكهدستخود را برافراشتهبودمكهآنرا بهایشانبدهمدر آوردم، آنگاهبههر تلّ بلند و هر درختكَشَننظر انداختند و ذبایحخود را در آنجا ذبحنمودند و قربانیهایغضبانگیز خویشرا گذرانیدند. و در آنجا هدایایخوشبویخود را آوردند و در آنجا هدایایریختنیخود را ریختند. 29و بهایشانگفتم: اینمكانبلند كهشما بهآنمیروید چیست؟ پساسمآنتا امروز بامَهخواندهمیشود.

30«بنابراینبهخانداناسرائیلبگو: خداوند یهوهچنینمیفرماید: آیا شما بهرفتار پدرانخود خویشتنرا نجسمیسازید و رجاساتایشانرا پیروینموده، زنا میكنید؟ 31و هدایایخود را آورده، پسرانخویشرا از آتشمیگذرانید و خویشتنرا از تمامیبتهایخود تا امروز نجسمیسازید؟ پسایخانداناسرائیلآیا مناز شما طلبیدهبشوم؟ خداوند یهوهمیفرماید بهحیاتخودمقَسَمكهاز شما طلبیدهنخواهمشد.

32و آنچهبهخاطر شما خطور میكند، هرگز واقعنخواهد شد كهخیالمیكنید. مثلامّتها و مانند قبایلكشورها گردیده، (بتهای) چوبو سنگرا عبادتخواهید نمود.

33زیرا خداوند یهوهمیفرماید: بهحیاتخودمقسمكههرآینهبا دستقوّیو بازویبرافراشتهو خشمریختهشدهبر شما سلطنتخواهمنمود. 34و شما را از میانامّتها بیرونآورده، بهدستقوّیو بازویبرافراشتهو خشمریختهشدهاز زمینهاییكهدر آنها پراكندهشدهاید جمعخواهمنمود. 35و شما را بهبیابانامّتها در آورده، در آنجا بر شما روبرو داوریخواهمنمود. 36و خداوند یهوهمیگوید: چنانكهبر پدرانشما در بیابانزمینمصر داورینمودم، همچنینبر شما داوریخواهمنمود.

37و شما را زیر عصا گذرانیده، بهبند عهد درخواهمآورد. 38و آنانیرا كهمتمرّد شدهو از منعاصیگردیدهاند، از میانشما جدا خواهمنمود و ایشانرا از زمینغربتایشانبیرونخواهمآورد. لیكنبهزمیناسرائیلداخلنخواهند شد و خواهید دانستكهمنیهوههستم.»

39امّا بهشما ایخانداناسرائیلخداوند یهوهچنینمیگوید: «همهشما نزد بتهایخود رفته، آنها را عبادتكنید. لیكنبعد از اینالبتّهمرا گوشخواهید داد. و اسمقدّوسمرادیگر با هدایا و بتهایخود بیعصمتنخواهید ساخت. 40زیرا خداوند یهوهمیفرماید: در كوهمقدّسمنبر كوهبلند اسرائیلتمامخانداناسرائیلجمیعاً در آنجا مرا عبادتخواهند كرد و در آنجا از ایشانراضیشده، ذبایحجنبانیدنیشما و نوبرهایهدایایشما را با تمامیموقوفاتشما خواهمطلبید. 41و چونشما را از امّتها بیرونآورمو شما را از زمینهاییكهدر آنها پراكندهشدهاید جمعنمایم، آنگاههدایایخوشبویشما را از شما قبولخواهمكرد و بهنظر امّتها در میانشما تقدیسكردهخواهمشد. 42و چونشما را بهزمیناسرائیلیعنیبهزمینیكهدربارهاشدستخود را برافراشتمكهآنرا بهپدرانشما بدهمبیاورم، آنگاهخواهید دانستكهمنیهوههستم. 43و در آنجا طریقهایخود و تمامیاعمالخویشرا كهخویشتنرا بهآنها نجسساختهاید، بهیاد خواهید آورد. و از همهاعمالقبیحكهكردهاید، خویشتنرا بهنظر خود مكروهخواهید داشت. 44و ایخانداناسرائیلخداوند یهوهمیفرماید: هنگامیكهبا شما محضخاطر اسمخود و نهبهسزایرفتار قبیحشما و نهموافقاعمالفاسد شما عملنمودهباشم، آنگاهخواهید دانستكهمنیهوههستم.»

45و كلامخداوند بر مننازلشده، گفت:

46«ایپسر انسانرویخود را بسویجنوبمتوجّهساز و بهسمتجنوبتكلّمنما و بر جنگلصحرایجنوبنبوّتكن. 47و بهآنجنگلجنوببگو: كلامخداوند را بشنو. خداوند یهوهچنینمیفرماید: اینكمنآتشیدر تو میافروزمكههر درختسبز و هر درختخشكرا در تو خواهد سوزانید. و لهیبملتهبآنخاموشنخواهد شد و همهرویها از جنوبتاشمالاز آنسوختهخواهد شد. 48و تمامیبشر خواهند فهمید كهمنیهوهآنرا افروختهامتا خاموشینپذیرد.»

49و منگفتم: «آهایخداوند یهوه، ایشاندربارهمنمیگویند: آیا او مثلها نمیآورد؟»